تاثیر دروس حوزه در تربیت فرزند و فرزندآوری

در این مقاله به بررسی تاثیر دروس حوزه در تربیت فرزند و فرزندآوری می‌پردازیم.

اگر انسان بخواهد فرزندي شايسته داشته باشد که براي آبادي دنيا و آخرت خود و ديگران تلاش  کند و به قول قرآن کريم فرزندي صالح و شايسته تحويل اجتماع دهد بايد اول خودش اصلاح شود و با صبر زیاد آن صفات نيکو و فضايل اخلاقي که آرزو دارد فرزندش داشته باشد را در وجود خود به وجود آورد سپس به انعقاد نطفه بپردازد تا نتيجه بگيرد. شخصیت فرزندان از همان دوره کودکى و خردسالی شکل می‌گیرد. ابزارها و شیوه‌هاى گوناگونى در تربیت فرزند از نظر شخصیت پدر و مادر و اطرافیان، شیر مادر، لقمه و… در دروس حوزه و به خصوص در متون دینى وجود دارد.

موضوع دین رفتارهاى اختیارى و ارادى افراد انسان است و راهکارهاى تربیتى/ رفتارى و کنترل رفتار افراد در مباحث دینى مطرح شده است. درواقع موضوع دین هدایت و مهار رفتار و اعمال انسان‌ها در چارچوب دین است هر یک از دستورات دین و تکالیف شرعی داراى آثار تربیتى است که ما در این نوشتار سعى کردیم تاثیر دروس حوزه در تربیت فرزند و فرزندآوری را بیان کنیم.

از جمله وظایف مجتمع آموزش علوم اسلامی کوثر فراهم نمودن تمهيدات لازم در خصوص برگزاری دوره‌ها و کلاس‌های کمک آموزشی و فوق برنامه تحت نظارت سازمان تبليغات اسلامی استان تهران و مطابق با معيارهای حوزه علميه قم می‌باشد. مجتمع آموزش علوم اسلامی کوثر در جهت خدمت رسانی به استعدادهایی می باشد که می‌توانند در عصر حاضر وجود خویش را وقف تعالی ارزش‌های اخلاقی در جامعه سازند.

نظام آموزشی/ تربیتی حوزه‌های علمیه خواهران متناسب با ویژگی‌های اختصاصی بانوان و نیازهای جامعه طراحی شده است . یکی از ویژگی‌های این نظام طراحی آن در قالب مقاطع تحصیلی کوتاه مدت  و هدفمند است. برای مطالعه بیشتر می‌توانید به مقالات تقویت باورهای دینی با دروس طلبگی و رسالت جهانی و حوزه علمیه مراجعه فرمایید.

دروس حوزه و تربیت دینی

آ‎غاز تربیت آموزش‌های مستقیم و غیر مستقیم خانواده است. خانواده نقش بسترسازی و پیشگیری دارد. اگر در خانواده فرهنگ سازی ارزش‌ها درست باشد بسیاری از مشکلات خود به خود حل می‌شود. دروس حوزه یاد می‌دهد که به جای اینکه پس از مواجه شدن با هر مشکل با آن برخورد کرد می‌توانیم بسیاری از این چالش‌ها را پیش از به وقوع پیوستن از بین ببریم.

تربیت دینی یعنی مجموعه اعمال عمدى و هدفدار برای آموزش افراد دیگر تا افراد در عمل و نظر به آن آموزه‌ها، متعهد و پایبند گردند. بنابراین تربیت دینی منحصر به مسجد، کلیسا یا مدرسه علمیه نیست بلکه در هر جایى ممکن است تلاش هدفدار برای آموزش معارف دینى انجام شود.

برای شناخت راهکارهای آموزشی و پرورشی دین باید بدانید که پرورش یا آموزش یک فرایند است یعنی کاری ناگهانی نیست و در تربیت دینی باید بین خود تربیت و زمینه سازی برای آن تفکیک قائل شویم. تربیت فرایندی است که باید آن را از نقطه صفر آغاز کرد. یکی از اهداف تربیت دینی این است که فرزندان ما اهل بیت و خاندان نبوت (ص) را الگوی زندگی خود قرار دهند که این را در تمام دروس حوزوی یاد می‌گیرید و می‌توانید در تربیت فرزندان خود به کار ببندید.

اصلاح اخلاق جامعه از طریق دروس حوزه مهم ‌تر از تکثير نسل است

فرزند آوري امري پسنديده و نيکو است به شرط آنکه پدر و مادر ‌پيش از فرزندآوری شايستگي داشتن فرزند صالح و آمادگي تربيت و اداره صحيح فرزند را داشته باشند. در جامعه اسلامی پيش از طراحی ازدياد نسل برای اصلاح اخلاق جامعه و تغيير روحيّات و صفات والدين، فکر، برنامه‌ريزي و اقدام اساسي می‌شود تا در آينده شاهد نسلی شايسته و صالح باشيم. وقتی که مردان و زنان گناهکار به انعقاد نطفه مي‌پردازند خواه‌ناخواه زمينه شقاوت و بدبختی فرزند خويش را فراهم کرده‌اند و بايد بدانند که سعادت و خوشبختی آن فرزند اگر غير ممکن نباشد بسيار مشکل است.

فاصله گرفتن افراد جامعه از دستورات سازنده قرآن و عترت باعث تولد فرزنداني می‌شود که از دين و اخلاق پسنديده برخوردار نيستند. جامعه اسلامی باید به اندازه اهميّت آزمايش خون قبل از ازدواج برای وراثت دين و اخلاق کودکان هم فکر، برنامه‌ريزي داشته باشد. پيشگيري از بيماري‌هاي جسمی و ذهنی کودکان امری پسنديده و لازم است ولی بی اعتنایی به ديانت فرزندان بسیار نکوهيده است و نتايج آن برای جامعه به مراتب مضرتر از بيماريهای جسمی فرزندان است.

تبعات فرار از مسئولیت تربیت فرزند و فرزندآوری

تبعات فرار از فرزندآوری فقط محدود به یک بازه زمانی یا جغرافیایی محدود نیست و پیامدهای زیادی برای اجتماع در طول زمان دارد. گریز از فرزندآوری و یا حتی گرایش به تک فرزندی اگر به عنوان یک الگوی زیستی کلی مورد توجه تعداد زیادی از زوج‌های جامعه باشد در دراز مدت کاهش جمعیت کشور و به تبع آن کاهش اقتدار آن ملت را به دنبال خواهد داشت.

زیرا قدرت یک ملت ابتدا به نفرات آن بستگى دارد. دلیل سبقت گرفتن نظام‌های سیاسی و گرایشات دینی و مذهبی از هم فراوانی جمعیت است. البته افزایش جمعیت یک کشور ممکن است گاهی مشکلاتى از نظر تامین غذا و مسکن به وجود آورد ولى در عین حال یکى از علل قدرت و عظمت آن خواهد بود و می‌بینیم کشورهاى نیرومند دنیا همه کشورهاىی پرجمعیتی هستند.

مطابق نظر علامه طباطبایی: برای نوع انسان کثرت افراد نعمت بزرگی است زیرا هر چه افراد اجتماع بیشتر باشد فکر و اراده و عمل آن قوی‌تر می‌شود و در حل مشکلات و تسخیر قوای طبیعت راه حل‌های بهتری پیدا می‌کند.

هیچ وقت یک ملت چندهزار نفری نیروی جنگی و استقلال سیاسی و اقتصادی و قدرت علمی و ارادی و عملی ملت چندین میلیونی را ندارد از لحاظ جمعیت شناسی هم بدیهی است که ساختار جامعه از نظر سن با کاهش متولد رو به سالمندی می‌رود و این موضوع در حال حاضر در جامعه ما در حال وقوع است.

در این روند به تدریج با کاهش جمعیت فعال و مولد تآثیر منفی بر فرایند توسعه اجتماعی و اقتصادی خواهد داشت و با کاهش توان تجدید نسل و کاهش جمعیت کار نیروی کار مهاجر از کشورهای دیگر بیشتر شده و این به ضرر یک کشور است.

از طرف دیگر با سالمند شدن جامعه نیروهای جوان برای دفاع از امنیت و اقتدار کشور کم شده و علاوه بر تبعات اقتصادی ناشی از تبدیل شدن بیشتر جمعیت کشور به مصرف کننده تبعات امنیتی و اجتماعی هم به همراه خواهد داشت.​