تفاوت های حوزه و دانشگاه

امروزه شرایط جهان ایجاب می کند که هر کشوری به آموزش عالی به عنوان مهم ترین استراتژی پیشرفت و توسعه مورد توجه قرار گیرد چرا که جهان امروز بسیار کوچک شده و تاثیرگذاری کشورها روی همدیگر از نظر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و حتی سیاسی اجتناب ناپذیر است. ملاک تمایز حوزه و دانشگاه کلی بودن علوم در حوزه و جزئی بودن آن در دانشگاه است، لذا یک طلبه باید همه جانبه باشد. عرف جامعه مدرک دانشگاهی را بیشتر می پسندند، اما از نظر اداری و برخورد علمی مدرک حوزوی را بیشتر می پسندند و قبول دارند. بهتر است قبل از اینکه بخواهید در شغل آیندۀ خود و یا اعتبار ظاهری و اجتماعی آن تصمیمی بگیرید، ابتدا اصل رشتۀ تحصیلی یا موضوع علمی که می‌خواهید فرا بگیرید را برای خودتان مشخص کنید. به طور کلی، تفاوت های حوزه و دانشگاه در مورد مدت زمان تحصیل، هزینه‌ها، انتخاب استاد، حضور در کلاس، موضوعات درسی و مدت زمان تحصیل برای گرفتن مدرک است. مجتمع آموزش علوم اسلامی کوثر در جهت خدمت رسانی به استعدادهایی می باشد که می‌توانند در عصر حاضر وجود خویش را وقف تعالی ارزش‌های اخلاقی در جامعه سازند.

تفاوت‌ های حوزه با دانشگاه

در حوزه، دانشجویان به مدت ۱۰ سال تحصیل می‌کنند، در حالی که در دانشگاه مدت زمان تحصیل معمولاً ۴ تا ۶ سال است.
در حوزه، دانشجویان به صورت رایگان تحصیل می‌کنند، در حالی که در دانشگاه باید شهریه پرداخت کنند.
در حوزه، دانشجویان برای انتخاب استاد آزاد هیچ محدودیتی ندارند، در حالی که در دانشگاه استادان به صورت مشخصی تعیین می‌شوند.
در حوزه، دانشجویان می‌توانند از حضور در کلاس امتناع ورزیده و از تمام دروس امتحان نگیرند، در حالی که در دانشگاه این امکان وجود ندارد.
در حوزه، دانشجویان برای گرفتن مدرک، باید به موضوعات مختلفی از جمله فقه، عربی، اصول و… آشنا شوند، در حالی که در دانشگاه دانشجویان برای گرفتن مدرک، باید به یک رشته خاص تخصص داشته باشند.
در حوزه، دانشجویان برای گرفتن مدرک، باید به مدت ۱۰ سال تحصیل کنند و در طول این مدت، باید دروس مختلفی را گذرانده و امتحان داده باشند، در حالی که در دانشگاه برای گرفتن مدرک، باید به مدت ۴ تا ۶ سال تحصیل کنند و در طول این مدت، باید دروس مربوط به رشته خود را گذرانده و امتحان داده باشند.

ویژگیهای نظام آموزشی دانشگاه

ترمی (نیمسال) واحدی: دانشجویان در سال تحصیلی در دو نیم سال جداگانه درس می‌خوانند.
شهریه: دانشجویان باید شهریه پرداخت کنند.
انتخاب استاد: دانشجو در انتخاب استاد آزاد نیست و استادان به صورت مشخصی تعیین می‌شوند.
حضور در کلاس: دانشجویان باید حضور در کلاس را رعایت کنند و از تمام دروس امتحان بگیرند.
موضوعات درسی: دانشجویان برای گرفتن مدرک، باید به یک رشته خاص تخصص داشته باشند.
مدت زمان تحصیل: مدت زمان تحصیل در دانشگاه معمولاً ۴ تا ۶ سال است.

در کل، نظام آموزشی دانشگاه بر پایه ترمی واحدی، شهریه، انتخاب استاد، حضور در کلاس، موضوعات درسی و مدت زمان تحصیل برای گرفتن مدرک استوار است. برای مطالعه بیشتر به مقالات راهکارهای اساسی وحدت حوزه و دانشگاه و رسالت جهانی و حوزه علمیه مراجعه نمایید.

متخصصینی که به ابعاد روحانی و معنوی انسان‌ها خدمت می‌کنند

امروزه بیشتر به متخصصینی نیاز داریم که به ابعاد روحانی و معنوی انسان‌ها خدمت کنند. نیاز به عالمان دینی که به دین مردم خدمت کنند، نیاز اول حیاتی کشور است و ما نمی‌توانیم این نیاز را به هیچ طریقی به جز حضور جوانان مستعد در حوزه‌های علمی و دینی برطرف کنیم. به علاوه، برای خدمت به دین، باید در فهم دین و تبحر در موضوعات دینی، به خصوص فقه، تلاش کرد و سپس در زمینه‌های مختلف خدمت کرد.

ما بیشتر به متخصصین علوم انسانی و وحیانی نیاز داریم. زیرا در زمینه‌های فنی و آنچه مربوط به بخش مادی و جسمانی زندگی ماست بیشتر پیشرفت‌های زیادی کرده‌ایم و بعضاً در حال خودکفا شدن هستیم. در کل دانشجویان بهتر است در صورت علاقه به خدمت به دین، به حوزه‌های علمی و دینی مراجعه کنند.

علوم تجربی، علوم فلسفی و علوم وحیانی؛ کدام راه بهتر است؟

هر سه راه علوم تجربی، علوم فلسفی و علوم وحیانی می‌توانند برای خدمت به ابعاد معنوی انسان مفید باشند. انتخاب بین این سه راه بستگی به علاقه و توانایی هر فرد دارد و هر کدام از این راه‌ها می‌توانند برای خدمت به ابعاد معنوی انسان مفید باشند. وقتی می‌خواهیم به روح انسان کمک کنیم، نباید بدون آگاهی از معارف دینی این کار را انجام دهیم، چون ممکن است دچار اشتباهات زیادی بشویم.

عالمانه‌تر آنست که اگر کسی بخواهد دربارۀ انسان نظر بدهد، از نگاه خالق این انسان خبر داشته باشد و بداند خدا که انسان را آفریده دربارۀ مسائل او چه نظری دارد. امروز توجه اندیشمندان علوم انسانی به طور جدی به علوم ومعارف دینی جلب شده است و با توجه به رغبت عموم انسان‌ها به معنویت و شکست خوردن بسیاری از اندیشه‌های تجربی و فلسفه‌های مادی گرایش به فهم دین تبدیل به یک ضرورت شده است. اگر کسی به هر رشته‌ای از رشته‌های علوم انسانی علاقمند باشد، بهتر است ابتدا در فهم دین یعنی فقه به معنای عام کلمه، تبحر پیدا کند، و درک عمیقی از دین داشته باشد و بعد در آن موضوعات کار کند.

طلبگی به چیزی بیش از علاقه نیاز دارد

طلبگی به معنای داشتن علاقه و تمایل به یادگیری و تحصیل در زمینه‌های مختلف است. اما طلبگی به چیزی بیش از علاقه نیاز دارد و باید با تلاش و پشتکار همراه باشد. در ادامه، برخی از ویژگی‌های طلبگی را می‌توان به شرح زیر بیان کرد:

پشتکار: طلبگی نیازمند پشتکار و تلاش مداوم است تا به دانش و تخصص مورد نظر برسید.

علاقه: علاقه به موضوعات مورد نظر، انگیزه‌ای برای یادگیری و تحصیل است.

تفکر و تحلیل: طلبگی نیازمند تفکر و تحلیل درست است تا به دانش و تخصص مورد نظر برسید.

پیگیری: طلبگی نیازمند پیگیری و ادامه دادن به تحصیلات است تا به دانش و تخصص مورد نظر برسید.

صبر و شکیبایی: طلبگی نیازمند صبر و شکیبایی است تا به دانش و تخصص مورد نظر برسید.

توانایی های شخصی: طلبگی نیازمند توانایی های شخصی مانند خلاقیت، تفکر انتقادی و توانایی حل مسئله است.

به طور کلی، طلبگی به معنای داشتن علاقه و تمایل به یادگیری و تحصیل در زمینه‌های مختلف است و برای رسیدن به دانش و تخصص مورد نظر، نیازمند پشتکار، علاقه، تفکر و تحلیل، پیگیری، صبر و شکیبایی و توانایی های شخصی است.